Ήρθαν απρόσκλητες κάποιες παλιές στιγμές,
γεμάτες τραύματα και ρούχα ξεφτισμένα.
Δεν μίλαγαν...
Ωχρά φθινόπωρα έκλαιγαν
μες στο υγρό τους βλέμμα.
Σπασμένα κράταγαν παιχνίδια παιδικά,
κούκλες φθαρμένες με ανάκατα μαλλιά
και δίχως χέρια.
Ήρθαν καλοκαιριάτικα για ζητιανιά....
για μια λιακάδα μου,
για ένα καρδιοχτύπι ευτυχισμένο.
Μόλις που πρόλαβα για μια στιγμή
να τις χαϊδέψω
κι έφυγαν όπως ήρθαν
κουρελιασμένες, άρρωστες, φτωχές.
Πάλι δεν μπόρεσα
τις ανοιχτές τους να γιατρέψω τις πληγές,
πάλι δεν πρόλαβα απ΄ το σήμερα
ένα ωραίο ντύμα να τις δώσω
να φορέσουν.
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου