Στου Ιούλη την αβάσταχτη έρημο

Σιωπή πολλή 

στου Ιούλη την αβάσταχτη έρημο.

Μες στο λιοπύρι του μεσημεριού

ούτε μια υποψία όασης.

Οι ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα,

ασθμαίνοντας ανεβαίνουν

της Κυριακής τα δύσκολα ανηφόρια.

Δυτικά... όλο δυτικά... 

μέχρι να ανταμώσουν

του δειλινού το ηλιοκαμένο πρόσωπο,

ως το λυτρωτικό απόβραδο 

να οδηγηθούν,

λίγο μετά τις 8...

να 'ναι κοντά η νύχτα,

να 'ρθει να τα καλύψει όλα

το σκοτάδι,

ίχνη δροσιάς ν' αφήσει μέσα σου

και την ψευδαίσθηση

πως ίσως καίει λιγότερο 

τούτη την ώρα

η απουσία.

Μαρία Γασπαράτου