Σαν λιβάδι από μπλε ανεμώνες

Μ' αρέσει για σένα να γράφω ποιήματα.

Στίχους που πάνω στο άδειο χαρτί

ταξιδεύουν

σαν βαγόνια κάποιου τρένου που τρέχει 

σ' έναν άγνωστο τόπο

μια νύχτα αλλόκοτη, 

ξεκομμένη αυθαίρετα από κάθε βδομάδα 

κι από κάθε εποχή.

Πού πηγαίνουν, 

τελείως μου είναι αδιάφορο.

Αυτό που στ' αλήθεια με νοιάζει

είναι όταν σε μένα γυρίζουν

ν' ανατέλλει ο ήλιος.

Μ' αρέσει για σένα να γράφω ποιήματα.

Λέξεις ν' αφήνω απ' του στυλό το μελάνι

να χύνονται...

σαν ντύμα γαλάζιο να κολλάνε επάνω σου

κι ερήμην σου 

της ψυχής σου να παίρνουν το σχήμα,

να επιστρέφουν σ' εμένα γεμάτες αλήθειες, 

να φοράνε την αύρα σου,

σπόρους αγάπης ν' αφήνουν

πάνω στ' άσπρο χαρτί μου

και μέσα μου 

σαν λιβάδι από μπλε ανεμώνες

ν' ανθίζουν.

Μαρία Γασπαράτου