Λόγια

 Βαρέθηκα να ακροβατώ πάνω σε λέξεις...

κι αυτή η ομίχλη δε λέει να καθαρίσει. 

Στεγνό το βλέμμα μου

διψάει για μια εικόνα

και μόνο λόγια...λόγια...
σάπια, μουχλιασμένα

σαν πολυκαιρισμένα

φρούτα σε υπαίθρια αγορά

που δεν τα παίρνει πια κανείς.

Κουράστηκαν τα χέρια μου
σε άσκοπες κινήσεις,

σε μια προσπάθεια μάταια
να διαλύσουν το πυκνό
λευκό κενό...

και πια δε θέλω τίποτα ν' ακούω.

Λέξεις επαναλαμβανόμενες 

μ' ένα συρτό μονότονο

και ξεφτισμένο ήχο...
άχρηστες, άχρωμες, φτωχές.

Επώδυνη έχει γίνει η ακοή

την ώρα που τα μάτια μου πεινούν

για ένα λουλούδι

για μια θάλασσα

για ένα χελιδόνι.

Μαρία Γασπαράτου