Του Δεκέμβρη οι χλωμές σιωπές

 Του Δεκέμβρη οι χλωμές σιωπές...

κεχριμπαρένια δάκρυα

στου κόσμου τη στέγη.
Μεταλλαγμένες προσευχές
θλιμμένων αγγέλων.
Πυρακτωμένες σταγόνες λάβας
σ' ένα ηφαίστειο
έτοιμο να εκραγεί.
Του Δεκέμβρη οι χλωμές σιωπές...
ραγισμένοι καθρέφτες
σε παιδικά μάτια.
Αγκιστρωμένα βλέμματα
σε βιτρίνες παιχνιδιών
που με βία ξεριζώνονται
και ματώνουν.
Παγωμένα χέρια
πάνω από αυτοσχέδια μαγκάλια
δίπλα σε νεκρά καλοριφέρ.
Μίζερα στολισμένα δεντράκια
σχεδόν κακόγουστα από ανάγκη
πίσω από θολά τζάμια.
Του Δεκέμβρη οι χλωμές σιωπές
φιγούρες κυρτές
από φόβο και αγωνία.
Καθημερινά αδιέξοδα.
Εφιάλτες σε σχήμα αριθμών
πάνω σε απλήρωτους λογαριασμούς.
Το κρύο δεν αντέχεται
σε κάποιους τόπους...
σε κάποιες ζωές...
σε κάποιες ψυχές...
Η αδιαφορία χορεύει
πάνω στις αποχαυνωμένες συνειδήσεις.
Η εγκατάλειψη καίει τις τελευταίες αντοχές
όσων κουράστηκαν μόνοι να προσπαθούν.
Για ποια γιορτή αγάπης μου μιλάς;
Για ποια Χριστούγεννα;

Μαρία Γασπαράτου