Χαμογέλα μου

Βαριανασαίνει η πόλη
παραπατάει ασθμαίνοντας...
φλεγόμενες μέρες...
νύχτες παραδομένες σε πυρετώδη κλοιό.
Απλώνω το βλέμμα μου γύρω
κάτι γαλάζιο να δω
να φτιάξω ένα παραμύθι
να μπορέσω να κοιμηθώ.
Ανάμεσα σε πρόσωπα σκυθρωπά
άχρωμα συννεφιασμένα
το πρόσωπό σου
ουράνιο τόξο
άνθος ζωής σε τόπο ξερό.
Έλα...
δώσε χρώμα στη νύχτα μου...
ένα λόγο να χαράξει η μέρα...
γίνε θάλασσα...
χαμογέλα μου...
στη ρόδινη ακτή των χειλιών σου
ν' ανατείλει ο ήλιος...

Μαρία Γασπαράτου