Σαν άγριο λευκό τριαντάφυλλο

Όμορφα που φυσάει απόψε!
Η σκόνη που μοιραία σηκώνεται
μ' αφήνει αδιάφορη...
να καθαρίσει μόνο ο τόπος
απ ό,τι κρύβει το φως
να διώξει ο αέρας
σκιές και σύννεφα
σκέψεις φαντάσματα
κακοντυμένα ψέματα
σκουπίδια με θράσος που μπαίνουν στα μάτια.
Φαντάσου...
είχα ξεχάσει το χρώμα του ουρανού
είχα ξεχάσει πίσω από τη βρόμικη ομίχλη
πως ανασαίνει η θάλασσα.
Όμορφα που φυσάει απόψε!
Παίρνει μακριά πυκνούς καπνούς
και ό,τι έχει από καιρό πεθάνει.
Φαντάσου...
είχα ξεχάσει πως πίσω
απ΄ την απόγνωση ανθίζουν
όμορφα ρόδα
είχα ξεχάσει πως η αλήθεια
κι αν κάποτε έχει αγκάθια
κι αν πονά
μοσχοβολά
σαν άγριο λευκό τριαντάφυλλο...

Μαρία Γασπαράτου