Σαν ήλιος πρωινός

Ξημερώνει
στα τελευταία όρια της λύπης...
το πρώτο φως μιας γενναιόδωρης αυγής
βιάζεται ν' αγγίξει της ψυχής
τα παγωμένα σκαλοπάτια
να μπορέσεις ν' ανεβείς
τη σκουριασμένη πόρτα της ν' ανοίξεις
σαν ήλιος πρωινός να μπεις
ν' αφήσεις μέσα της
το φυλαγμένο που της έχεις καλοκαίρι...

Μαρία Γασπαράτου