Βλέμμα γεμάτο καταιγίδες

Σ' ακολουθεί μια γκρίζα συννεφιά
ας είναι ακόμα καλοκαίρι ...
στους κουρασμένους ώμους σου
στάζει μια αδιάκοπη βαριά βροχή
που σε πληγώνει ...
σκληρές σταγόνες αιχμηρές...
θαρρείς και πέφτουν πάνω σου
πολλά μικρά καρφιά από ασήμι...
ένας τρελός θανάσιμος Βοριάς
με λύσσα σχίζει της ψυχής σου
τις πιο όμορφες σελίδες...
ομίχλη γύρω σου...κραυγές...
σκιές από στιγμές σου απελπισμένες...
Μα πες μου αλήθεια
με πόσους πάλεψες χειμώνες μάτια μου
κι είναι το βλέμμα σου γεμάτο καταιγίδες;

Μαρία Γασπαράτου