Χάθηκα...μέσα σε τρένων σφυρίγματα,
σε γλάρων πετάγματα,
σε καραβιών φουγάρα,
σε μια αδιάκοπη φυγή...
κι έπειτα κρύφτηκα
σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες,
σε μελαγχολικά στιχάκια
από τρυφερά νανουρίσματα,
σ' ένα κομμάτι θάλασσας
που το κατάπιε ο ωκεανός
και πια δε μπορώ να με βρω.
Χάθηκα...
γιατί δεν ήθελα πολλά
και λίγο πάλεψα.
Χάθηκα...
γιατί δεν πρόσεξα
κι απότομα μεγάλωσα.
Στον καθρέφτη κοιτάω ακόμα
ένα κορίτσι με μια κούκλα στο χέρι,
ανόητο,
πάνω σε ψηλοτάκουνα.
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου