Δε φάνηκαν τα χελιδόνια ακόμη.
Όσο κι αν βιάζομαι η άνοιξη αργεί
και συνεχίζει ακόμα αργά να ξημερώνει
και να 'χει γκρίζα χρώματα η αυγή.
Η νύχτα βιαστική και κρύα θα 'ρθει.
Αίματα στάζει το θλιμμένο δειλινό
και τ' όνειρο μου σαν τριαντάφυλλο μ' αγκάθι
πληγώνει τον ανύποπτο ουρανό.
Μα κάπου μακριά ηχούν καμπάνες.
Άκου...όπου να 'ναι η ανάσταση θα 'ρθεί
και οι ελπίδες μου που ως τώρα ήταν πλάνες
θ' ανθίσουν σαν κρινάκια στην ψυχή.
Μαρία Γασπαράτου

Όσο κι αν βιάζομαι η άνοιξη αργεί
και συνεχίζει ακόμα αργά να ξημερώνει
και να 'χει γκρίζα χρώματα η αυγή.
Η νύχτα βιαστική και κρύα θα 'ρθει.
Αίματα στάζει το θλιμμένο δειλινό
και τ' όνειρο μου σαν τριαντάφυλλο μ' αγκάθι
πληγώνει τον ανύποπτο ουρανό.
Μα κάπου μακριά ηχούν καμπάνες.
Άκου...όπου να 'ναι η ανάσταση θα 'ρθεί
και οι ελπίδες μου που ως τώρα ήταν πλάνες
θ' ανθίσουν σαν κρινάκια στην ψυχή.
Μαρία Γασπαράτου

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου