
ευπρόσδεκτος κι αγαπητός
πάντα ο ήλιος στην κάμαρα μας...
δε γίνεται εδώ
να βρουν στέγη τα ψέματα...
ένα φιλί σαν χελιδόνι
από τα χείλη σου
μες στην ψυχή μου πέταξε
και έχτισε φωλιά
με ανάσες της αγάπης...
Πόσο μ' αρέσει
να σε κοιτώ τα πρωινά...
τους βραδινούς μου εφιάλτες
να πνίγω μες στων ματιών σου
τις σκούρες θάλασσες
και η αλήθεια σαν πανσέληνος
τα ήρεμα βαθιά νερά τους
να κάνει ασημιά...
Πρωταπριλιά ξημέρωσε...
καθόλου δε με νοιάζει...
Δε τον φοβάμαι...
Κι ας λεν πως ο Απρίλης είναι ψεύτης...
κάθε πρωί στο πλάι σου
πάντα μια όμορφη αλήθεια με ξυπνά...
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου