Στο πιο βαθύ σκοτάδι

Τα μάτια σου,

δυο χώρες δίχως σύνορα...
αχανείς εκτάσεις
σ' έναν κόσμο απέραντο
που αγωνιώ να οριοθετήσω.
Αγκαλιά με το φως
καθόλου δε νοιάζεσαι
που βουλιάζω αβοήθητη
στα απύθμενα βάθη σου.
Τόσο σίγουρος πάντα
και τόσο ανεξερεύνητος
τόσο οικείος
και τόσο μακρινός.
Κι εγώ χαμένη σε πελάγη
και ερήμους,
σε ξένους ουρανούς
και σύμπαντα άγνωστα,
αρκούμαι εξοργιστικά
ν' ακολουθώ μια σκιά
που ποτέ δε φτάνω
και τρέμω
ενώ ταυτόχρονα ελπίζω
στο πιο βαθύ σκοτάδι...

Μαρία Γασπαράτου