Στο τέλος του Γενάρη,
μια νύχτα μαγική,
η άνοιξη πως δεν αργεί,
μου είπε το φεγγάρι.
Κι αμέσως στο σκοτάδι,
ανθίσαν μυγδαλιές,
φορέσαν χρώματα οι στιγμές,
γέμισε φως το βράδυ.
Μια νύχτα του χειμώνα,
η ελπίδα σαν πουλί,
φτερούγισε πάνω απ' τη γη
και βλάστησε το χώμα.
Γιατί ο χρόνος τρέχει
κι η συννεφιά περνά,
αρκεί βαθιά μες στην καρδιά,
το όνειρο ν' αντέχει.
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου