Είπες θα 'ρθείς

 Είπες θα 'ρθείς.

Να περιμένω είπες.

Όσο μακριά κι αν φτάσω,

πως θα 'ρθείς.

Όσα βουνά ορθώνονται μπροστά σου

πως θα τ' ανέβεις

και τις μεγάλες θάλασσες,

με της αγάπης σου την αγιοσύνη,

θα τις διαβείς.

Πως θ' αψηφήσεις τον καιρό.

Ανέμους, καταιγίδες, 

πως δε θα φοβηθείς.

Μια δρασκελιά για σένα 

ο κόσμος όλος

και θα με φτάσεις...

αυτό είπες...

Κι εγώ που τόσο μακριά 

ποτέ δεν πήγα,

πρόσμενα 

από του δρόμου τη γωνιά

να δω να πλησιάζεις,

ν' αφουγκραστώ 

τα βήματά σου στα σκαλιά,

ν' ακούσω απ΄τη φωνή σου 

το όνομά μου...

Μάταια...

Και πια 

κουράστηκε να περιμένει η νύχτα...

η αυγή κουράστηκε...

και τ' όνειρο κρεμάστηκε,

με μιας ακλόνητης βεβαιότητας,

το ατσάλινο σχοινί.

Μαρία Γασπαράτου