Θυμήσου

 Τώρα που χάθηκα,

που έπαψα να τριγυρνώ
στους τόπους σου
και να προσμένω
τ' όνομα μου ν' ακούσω
από τα κλειδωμένα χείλη σου,
τώρα που δε θ' αντικρίζεις τη φιγούρα μου
στο γνώριμο μονοπάτι
έτσι όπως θα κοιτάς κλεφτά
πίσω απ' τη διάφανη κουρτίνα σου,
τώρα που θα 'ναι έρημοι οι δρόμοι
κι οι φανοστάτες αδιάκριτοι
θα ρίχνουν το χλωμό τους φως

στην αναπάντεχη απουσία μου,
θυμήσου...
εγώ ήμουν εκεί...
σ' αναζητούσα τα βράδια...
επίμονα ακούραστα και άσκοπα...
Εσύ έλειπες πάντα.

Μαρία Γασπαράτου