Αστέρες διάττοντες

Όλοι αυτοί που δε σε ψάχνουν,

σβησμένα κεριά...

καράβια, στη δική σου θάλασσα

που πια δεν αρμενίζουν...

ήλιοι, σε άλλους τόπους

που ανατέλλουν

κι εσένα στη νύχτα σ' αφήνουν.

Όλοι αυτοί που δε σε ψάχνουν,

βαγόνια σιωπής

σε αόρατο τρένο...

μαζί στα ταξίδια τους

δε θα σε πάρουν.

Υπάρχουν για άλλους

κάπου μακριά,

για σένα όμως δεν υπάρχουν.

Όλοι αυτοί που δε σε ψάχνουν,

ίσως φανούν τυχαία...

αστέρες διάττοντες,

μια νύχτα θερινή,

στον ουρανό σου...

μη γελαστείς...

μη χαραμίσεις

στη φευγαλέα λάμψη τους

κάποια βαθιά ευχή σου...

θα σε ξεχάσουν.

Μαρία Γασπαράτου