Στις 14 του μήνα

Πάντα ηλιόλουστη θυμάμαι 

αυτή τη μέρα...

η γη σπαρμένη με ηλιοτρόπια,

μια ευωδιά ζεστή, βασιλικού,

πάνω απ' τον κόσμο

και πιο ελαφρύς θαρρείς γινόταν 

ο σταυρός του καθενός...

Σε μια παλιά φωτογραφία,

ανύποπτη 

για όσους θ' ακολούθαγαν

Σεπτέμβρηδες,

στις 14 του μήνα,

κεράκια 7 

με δύναμη φυσούσα...

Αέρας κι έφυγαν τα χρόνια...

Τώρα μετρώ σταυρούς,

μικρούς, μεγάλους,

που τους σήκωσα...

άλλους πιο εύκολα,

άλλους πιο δύσκολα,

με κάποιους λύγισα,

με κάποιους έπεσα

και να 'μαι πάλι εδώ

-Θεέ μου σ' ευχαριστώ-

ένα Σεπτέμβρη ακόμα,

όρθια

κι είναι θαρρείς ακόμα

καλοκαίρι,

ο ήλιος έξω λάμπει

και μια αχτίδα του χρυσή,

σαν δώρο ακριβό του ουρανού,

τρύπωσε μέσα μου.

Μαρία Γασπαράτου