Μια θάλασσα

 Ελλήνων Πάσχα...

Γέλια, φωνές, 

τραγούδια, χοροί, φασαρία,

σούβλες που αχνίζουν στη σειρά,

αρνιά, που απότομα έπαψαν να βελάζουν,

στόματα δραστήρια, χέρια λαδωμένα,

ποτήρια ακόρεστα, 

που άφθονο ρέει μέσα τους κρασί 

και συνεχώς τσουγκρίζουν θυμωμένα,

τραπέζια ενωμένα,

όλους να τους χωρέσουν,

ευπρόσδεκτους και μη... λόγω της ημέρας,

σπόντες, καρφιά, 

ανάμεσα σ' ευχές κι όμορφα λόγια,

βλέμματα καλοσύνης και άλλα αιχμηρά,

συμπάθειας χαμόγελα κι άλλα ειρωνικά,

κάνεις πως δεν τα βλέπεις κάποια,

σ' άλλα ανταποδίδεις...

"Χρόνια πολλά"...

αγάπης φιλιά και άλλα υποχρεωτικά,

"Χριστός Ανέστη"... 

πνίγεσαι...

θέλεις να φύγεις...

μια θάλασσα...

ψάχνεις μια θάλασσα...

πάνω στα κύματά της 

την ψυχή σου ν' αφήσεις,

μακριά να την πάνε...

όσο πιο μακριά...

εκείνα να βρει,

που δεν ανασταίνονται.

Μαρία Γασπαράτου