Μέρες γλυκές του Νοεμβρίου
σαν κρίνα ανθίζετε σ' έρημη γη.
Kάτω από ένα απρόσμενα καλοσυνάτο φως
σκορπάτε απλόχερα το άρωμά σας.
Μια αύρα καλοκαιρινή
εμπαίζει θαρρείς τα ημερολόγια.
Ξέρω, δε θα 'ναι για πολύ
της αυγής τα ανοιχτά ρόδινα χρώματα
ούτε τα λαμπερά πορτοκαλί του δειλινού.
Φόρα παίρνει από μακριά
του χειμώνα το γκρίζο,
σαν έρθει
να τα μουτζουρώσει όλα.
Μέσα στο βλέμμα μου κλειδώνω
αυτή την απαλή μελένια ομορφιά,
με το χρυσάφι της
να ντύνει τις μέρες μου
και στην ψυχή μου
με τις ζεστές αχτίδες του ήλιου
αστέρια φτιάχνω,
σαν έρθουν του χειμώνα
οι σκοτεινές βραδιές,
στον μυστικό δικό μου ουρανό
να έχω αστροφεγγιά.
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου