Η γνώριμη βροχή

Πέφτει πάλι στους δρόμους 

των ειλημμένων αποφάσεων

η γνώριμη βροχή 

που ούτε ένα περιθώριο δεν αφήνει 

διαφυγής.

Άφησα σε μιαν άκρη 

την κόκκινη ομπρέλα μου.

Κουράστηκα τόσο πολύ να τρέχω 

να σωθώ απ' το αναπόφευκτο.

Θα μπω με ορμή στην καταιγίδα

θ' αγωνιστώ χωρίς ελπίδα

χωρίς σκοπό και δίχως όπλα.

Τέλος θα χαριστώ περήφανα 

στον άγριο καιρό.

Όλα από πριν τα κίνητρα 

λησμονημένα

κι εγώ μια γη που βάλτωσε 

απ' τις ατέλειωτες βροχές

δε θα προσμένω πια 

τους σάπιους σπόρους μου

να δω ν' ανθίζουν, 

κάποιον απρόβλεπτα 

καλοσυνάτο Απρίλη.

Λίμνη θα γίνω,

στη σκοτεινή αγκαλιά μου 

να ταξιδεύουν

γαλάζια νούφαρα.

Μαρία Γασπαράτου