Χνουδάκι στο βοριά.

Το χέρι δείλιασε για μια στιγμή

πριν κλείσει την πόρτα.

Απρόθυμο έμοιαζε να κάνει

μια κίνηση τόσο απλή 

και τόσο περίπλοκη συνάμα.

Μες στο μυαλό σου όλα θολά 

κι ακατάστατα,

μια θέση πάσχιζαν να βρουν

να βάλουν τάξη στην άναρχη εικόνα.

Για λίγο στάθηκες 

κι έπειτα δίχως να σκεφτείς

άνοιξες την αυλόπορτα.

Ένας χειμώνας εχθρικός 

μέσα απ' τα κοφτερά του δόντια 

γρύλισε. 

Δεν όριζες το βήμα σου...

σου άρεσε ν' αφήνεσαι 

σαν άβουλο χνουδάκι στον βοριά.

Αλλού στο βάθος ήθελες να πας

κι αλλού αυτός σε πήγαινε. 

Τώρα γυρνάς πίσω ξανά

σ' εκείνο το χειμώνα. 

Ψάχνεις για ένα μυστικό οιωνό, 

ένα κρυμμένο μήνυμα,

κάποια που δεν μπορείς να θυμηθείς

υπόσχεση άνοιξης,

μα ένας άνεμος ψυχρός 

παγώνει τη μνήμη

σ' ένα χέρι αναποφάσιστο

σ' ένα λάθος βήμα

σε μια πόρτα που έκλεισε.

Μαρία Γασπαράτου