Κύλησε ο χρόνος

Δε θα κλάψω άλλο για ό,τι χάθηκε.

Ούτε ένα δάκρυ δε θ' αφήσω να βγει

απ' των ματιών μου τα σύνορα.

Την εξουσία θ' αφαιρέσω απ' όσα έφυγαν,

μες στην ψυχή ν' αφήνουν σημάδια,

να παγιδεύουν τη χαρά

κι από τα χείλη 

όποιο τολμάει να γεννηθεί χαμόγελο,

να σβήνουν.

Ώρες στεγνές

σαν φύλλα κίτρινα σε δέντρα ξερά,

φαντάσματα του χτες, 

σκιάχτρα που τις νύχτες

φοβίζουν τα όνειρα,

για σας δε θα κλάψω.

Πίσω θ' αφήσω όσα τελείωσαν...

άχρηστα ρολόγια 

που κάποια μεσάνυχτα 

μοιραία σταμάτησαν...

μα κύλησε ο χρόνος 

και πια κατάλαβα

πως έχει από καιρό ξημερώσει.

Μαρία Γασπαράτου