Κόκκινα ίχνη

 Περνάει απ' την πόλη ο Οκτώβρης.

Τον κόκκινο μανδύα του άτσαλα σέρνει

στις γειτονιές των απελπισμένων

στων γελασμένων τους στενούς δρόμους.

Βλέμματα μελαγχολικά

μέσα από κλειστά παράθυρα

ακολουθούν αδιάφορα το πέρασμά του.

Τίποτα δεν προσμένουν... 

άλλωστε απρόθυμος μοιάζει

κάτι απ' τη γλύκα του ν' αφήσει

στις πικραμένες ψυχές.

Ήρθε και θα φύγει 

σαν βιαστικός ταξιδευτής,

σαν αδέξιος ονειροβάτης...

τίποτα δικό του δε θα μείνει...

κόκκινα ίχνη απλά θ' αφήσει

στις γειτονιές των απελπισμένων,

στων γελασμένων τους στενούς δρόμους

που θα σβήσουν κι αυτά

στου Νοέμβρη τις πρώτες βροχές.

Μαρία Γασπαράτου