Φοβάμαι.

Φοβάμαι αυτά που κρύβουν οι σιωπές σου.
Την πίκρα πίσω απ' το γέλιο σου.
Το δισταγμό πριν απ' το ''σ' αγαπώ'' σου.
Τα κρυμμένα συναισθήματα μέσα στα λόγια σου.
Το σκοτάδι στο βάθος των ματιών σου.
Τη βιασύνη των χειλιών σου να δραπετεύσουν απ' το φιλί.
Όλα εκείνα που νιώθω πως θέλεις και δεν τολμάς.
Την αμφιβολία που καλύπτει τη φράση σου ''όλα θα πάνε καλά''.
Μα περισσότερο φοβάμαι εμένα.

Φοβάμαι να δω πίσω απ' αυτά που μου δείχνεις.
Φοβάμαι να περάσω τη γραμμή
που χωρίζει την αλήθεια από το ψέμα.
Το όνειρο από τον εφιάλτη.
Φοβάμαι να γυρίσω το νόμισμα
από την άλλη όψη.
Πρέπει να βρω την αλήθεια μου.
Να νιώσω σίγουρη, ελεύθερη, δυνατή.
Να'ναι η ζωή σα διάφανο νερό,
κι εσύ να είσαι ήλιος σε καθαρό ουρανό.
Να πάψω ν'αμφιβάλω,
ν'απελευθερωθώ.
Πρέπει ν'ανέβω μόνη μου σ'αυτό το τρένο.
Να μη δειλιάσω στη διαδρομή.
Να φτάσω ως το τέρμα.
Αν είναι να 'μαστε μαζί,
θα ΄ρθεις να μ'αγκαλιάσεις στις αφίξεις.
Μα ότι κι αν γίνει,
θα 'χω τουλάχιστον νικήσει το φόβο.