Και τώρα ήρθες.

Ήξερες πάντα πως να με πονάς,
με μία ικανότητα επαγγελματία.
Μέσα στο ρινγκ κάτω απ' τη ζώνη να χτυπάς
και οι κανόνες να μην έχουν σημασία.

Πεσμένη κάτω σε κοιτούσα να γελάς,
να κοροϊδεύεις τη δική μου αδυναμία.
Διαιτητές κι επιτροπή να εξαπατάς
και νικητής να φεύγεις δίχως τιμωρία.

Κύλισε ο χρόνος,γιατρευτήκαν οι πληγές
και τους ρυθμούς της βρήκε πάλι η ζωή μου.
Άφησα πίσω μου κι εσένα και το χτες,
βρήκε γαλήνη επιτέλους η ψυχή μου.

Και τώρα ήρθες και μου λες πως μ' αγαπούσες,
ψάχνοντας να 'βρεις μια φθηνή δικαιολογία,
που τη ζωή μου δίχως λόγο τη σκορπούσες,
μου λεηλατούσες την ψυχή χωρίς αιτία.

Συγγνώμες δάκρυα και όρκους σπαταλάς,
ζητώντας μία δεύτερη ευκαιρία.
Μα κοίταξε να βρεις αλλού να πας,
δεν έχει χώρο εδώ για άλλη δυστυχία.

Μαρία Γασπαράτου