Μια Τρίτη μαύρη

Δύσμοιρος τούτος ο Μάρτης,

άτυχη αυτή η άνοιξη.

Πνίγηκαν σε μια θάλασσα "γιατί", 

της πρωτομηνιάς οι ευχές.

Δε βρήκε διέξοδο η φωνή να βγει, 

κάτι να πει,

εγκλωβίστηκε σε ματωμένα τοπία

και εικόνες φλεγόμενες...

κάποιοι στίχοι ανύποπτοι,

κάτι όμορφο πήγαν να αρθώσουν

κι έτρεξαν ντροπιασμένοι να κρυφτούν

στης λησμονιάς το μυστικό βιβλίο.

Δεν ήρθε φέτος η άνοιξη...

Τέλος Φλεβάρη,

μια Τρίτη μαύρη,

σκοτώθηκε σε κάποιες ράγες,

σ' ένα τρένο

σ' έναν τόπο 

που μ' ευκολία κάποιοι 

ξεπουλάνε όνειρα,

δολοφονούν ελπίδες,

ψυχές συνθλίβουν,

θυσιάζουν ζωές...

Μαρία Γασπαράτου

Στα αθώα θύματα των Τεμπών...