Πάντα εδώ...

Είσαι εδώ...

τις νύχτες που οι σκέψεις 

σαν μαύρες σκιές

τ' αστέρια τρομάζουν

κι αυτά φοβισμένα

στα σύννεφα τρέχουν γοργά 

να κρυφτούν,

όταν γύρω μου χάσκει 

του κόσμου το "άδειο"

και νιώθω 

πως μ' ένα μου αδέξιο βήμα 

στο κενό θα βρεθώ...

είσαι εδώ...

λιμάνι σε πέλαγο άγριο,

νησί σε αχανή ωκεανό, 

λουλούδι με πείσμα που ανθίζει 

στον πάγο,

ευχή που κατάφερε 

δρόμους ν' ανοίξει,

να βρει το Θεό,

στον ψυχρό ουρανό του Φλεβάρη,

σελήνη αυγουστιάτικη,

στην υγρή καταχνιά του χειμώνα, 

Μαΐστρος γλυκός...

Είσαι εδώ...

πάντα εδώ...

σαν ρόδινη αυγή...

σαν υπόσχεση άνοιξης.

Μαρία Γασπαράτου