Κάποιοι σωπαίνουν

Πολλά υψωμένα δάχτυλα,

πολλά "κατηγορώ",

γι αυτούς που σωπαίνουν.

Πολλές λέξεις καρφιά

και βλέμματα μαχαίρια.

Πώς μετριέται αλήθεια 

ο πόνος της ψυχής;

Πώς μετριέται η ευαισθησία;

Κάποτε ίσως είναι αθόρυβη,

χωρίς λόγια βαρύγδουπα

και ουρλιαχτά,

χωρίς εξάρσεις 

και ηχηρές ανακοινώσεις.

Κάποιοι δεν το χρειάζονται

δημόσια να συμπάσχουν

και να φωνάζουν

πως από το κακό,

έχουν συγκλονιστεί.

Κάποιοι σωπαίνουν

κι ό,τι έχουνε να πουν, 

το λεν τις νύχτες, 

σε μια θερμή εκ βαθέων 

προσευχή.

Κάποιοι λέξη δε λεν...

ψάχνουν μονάχα τρόπους, 

αθόρυβα κι εμπράκτως 

να προσφέρουν...

κι είναι κι εκείνοι 

που με υψωμένο δάχτυλο, 

σκοπίμως το ξεχνούν,

ότι δεν είναι πάντα αληθινό 

το κραυγαλέο

κι ότι κάποτε δείχνει σεβασμό 

και ταπεινότητα

η σιωπή. 

Μαρία Γασπαράτου