Δε μας άντεξε η νύχτα

Δε μας άντεξε η νύχτα

και κουρασμένη έφυγε νωρίτερα, 

θυμάμαι...

τι κι αν με βία την τράβαγα 

απ' τα μακριά της μαύρα ρούχα,

λιγάκι ακόμα να κρατήσει...

σαν πεταλούδα ξέφυγε 

μέσα απ' τα δάχτυλά μου

και πέταξε γοργά απ' το παραθύρι,

βιάστηκε στην αυγή 

τη θέση της ν' αφήσει.

Δε μας άντεξε η νύχτα... 

τόση σιωπή 

ποιος θα μπορούσε να αντέξει;

Ήταν τα χείλη σου πόρτα κλειστή 

και διπλοκλειδωμένη...

το ίδιο ήταν απρόθυμα 

και τα δικά μου χείλη.

Καμιά ερώτηση,

απάντηση καμιά 

κι ας είχαμε πολλά να πούμε

κι ας το 'χαμε από πριν αποφασίσει...

ήταν τα χείλη μας κλειστά

λες και μια μοίρα μάγισσα

τα 'χε σφραγίσει.

Κι ο χρόνος τέλειωνε 

και γύρω όλα βουβά

κι η νύχτα δε μας άντεξε 

και βιάστηκε να φύγει.

  

Μαρία Γασπαράτου