Γροθιά στο σκοτάδι

 Προχωρώ βιαστικά σ' ένα δύσβατο δρόμο.

Παράξενο που είναι αυτό το μονοπάτι!

Σκιές σαν θεριά με τραβούν απ' τον ώμο
και καλπάζει η νύχτα σαν κατάμαυρο άτι.

Προσπαθώ σαν τρελή να ξεφύγω απ' το φόβο.
Με δύναμη χτυπώ τη γροθιά στο σκοτάδι.
Αγγίζω την αλήθεια αψηφώντας τον πόνο
και το αίμα μου κόκκινο βάφει το βράδυ.

Αμαζόνα ντυμένη χορεύω στη μάχη.
Πονάω μα αισθάνομαι πια λυτρωμένη.
Παλεύω ακόμα δυνατή και μονάχη
και η νύχτα μου φεύγει σκληρά ηττημένη.

Ροδαλή η αυγή σαν λουλούδι ανοίγει.
Σηκώνω τα μάτια κι ο ήλιος μ' αγγίζει.
Τριγύρω κοιτάζω οι σκιές έχουν φύγει.
Η αλήθεια πονάει μα το φως της αξίζει.

Μαρία Γασπαράτου