Ένα χαμόγελο

 Κι όπως σε κοιτώ 

έναν ουρανό συννεφιασμένο

παλεύω να νικήσω στο βλέμμα σου

με της δικής μου της ματιάς 

κάποιες δειλές αχτίδες.

Των καιρών οι καταιγιστικές βροχές

παρέσυραν πολλά 

απ' όσα χρόνια χτίζαμε με κόπο,

με χέρια που κουράστηκαν 

όμως ποτέ δεν παραιτήθηκαν

θεμέλιους λίθους να τοποθετούν,

να 'ρθει και να 'ναι ασφαλές το αύριο..

Και το αύριο τώρα τρέμει συθέμελα 

κι όλα θαρρείς πως πήγανε στο βρόντο

καθώς των δύσκολων καιρών 

οι δυνατές βροχές 

τα πάντα διαβρώνουν.

Και σε κοιτώ μπρος στο παράθυρο

ένα πληγωμένο ουρανό να ατενίζεις.

"Έρχεται πάλι βροχή" μου λες...

δεν απαντώ... 

μ' ένα χαμόγελό μου μόνο προσπαθώ

στο σκοτεινό σου βλέμμα 

ν' ανοίξω ένα ξέφωτο

και ναι...τα καταφέρνω..

Μαρία Γασπαράτου