Κι αφού δεν έχει μείνει τίποτ' άλλο
θα φτιάξω μια βαρκούλα από χαρτί.
Κάπως θα πρέπει το φτωχό μου όνειρο
να ταξιδέψει.
Τα τρένα είναι από καιρό
σταματημένα στο σταθμό
κι είναι τα πλοία χρόνια στο λιμάνι
αραγμένα.
Θα είναι μια χρωματιστή
χαρούμενη βαρκούλα.
Θα γράψω πάνω το όνομά μου
μ' ένα κόκκινο στυλό.
Εγώ θα είμαι ο βαρκάρης
εγώ κι ο καπετάνιος...
κι ύστερα θα βρω
έναν γαλήνιο ποταμό
και πάνω του απαλά
θα την αφήσω.
Κίτρινα φύλλα το ταξίδι της
θ' ακολουθούν.
Φύλλα ξερά
που θα ονειρεύονται κι αυτά
σε κάποια ανθισμένη άνοιξη
να φτάσουν...
κι αν έρθουν μπόρες δυνατές
κι η άμοιρή μου βάρκα διαλυθεί
δεν θα παραιτηθώ
και μια καινούρια βάρκα χάρτινη
θα φτιάξω.
Αρκεί να βρίσκει πάντα μια ελπίδα
ν' αντέχει το όνειρο.
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου