Βαθύ ποτάμι

 Βαθύ ποτάμι ανάμεσά μας η σιωπή

στο πέρασμά του όσα δε λέμε παρασύρει

πέρα στις όχθες του η ελπίδα έχει γείρει

αγκαλιασμένη με μιά μάταιη προσμονή

Είναι τα χείλη μας τριαντάφυλλα κλειστά

που δεν αφήνουν να απλωθεί το άρωμά τους

κρύβουν τα μάτια μας πολλούς μικρούς θανάτους

και η ψυχή μας την πιο άγρια ερημιά

Είναι η απόσταση απύθμενος γκρεμός

ό, τι ωραίο μέσα του χάνεται και σβήνει

ν' αγκαλιαστούμε μιά απειλή δεν μας αφήνει

και μοιάζει ο κόσμος από αγάπη αδειανός.

Κυλά ο Νοέμβρης το φθινόπωρο κυλά

μα η ζωή θαρρείς πως έχει σταματήσει

λες και ξεχάστηκε ο ήλιος μας στη δύση

και πως δεν πρόκειται να ξημερώσει πια

Κι όμως στο βάθος ο ορίζοντας γλυκαίνει

κάτι ξανοίγει το σκοτάδι του ουρανού

σαν ευλογία σαν χαμόγελο Θεού

που το όνειρό μας στην αγάπη του ανασταίνει

Μαρία Γασπαράτου