Τι δεν καταλαβαίνεις;

 Τι είναι τώρα αυτό;

Κάποιου είδους τιμωρία;

Πάλι καλούμαι 

να λύσω τους γρίφους σου...

δεν ξέρω όμως αν θέλω 

μα ούτε κι αν αξίζει.

Νοστάλγησα τα ξάστερα τοπία,

τις διάφανες μέρες,

των λέξεων το φως,

τις αδιαμφισβήτητες αλήθειες.

Θέλω να περπατώ 

σε ασφαλή μονοπάτια...

σε δρόμους ανοιχτούς...

να 'χω μπροστά μου 

ευδιάκριτους ορίζοντες.

Δεν είμαι κοριτσάκι πια...

έχουν απλουστευτεί οι ανάγκες μου...

ξεκάθαρες είναι

κι εγώ απόλυτα σαφής...

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Μαρία Γασπαράτου