Απρόβλεπτος χειμώνας

 Χιόνι πυκνό πέφτει αναπάντεχα,

στης ανερμήνευτης σιωπής σου

την απόκρημνη κορφή.

Ήρθα ανύποπτη για να σε βρω

φορώντας τα σανδάλια μου

κι ένα μου καλοκαιρινό φορεματάκι

και στου Ιουλίου πριν ανέβω

τα μισά σκαλιά, 

ένας απρόβλεπτος με βρήκε

παγερός χειμώνας.

Βλέπεις, γελάστηκα 

από κάποιου χαμογέλιου σου

την φωτεινή ακτή

και πίστεψα, στα μέρη σου,

πως θα 'χει καλοκαίρι.

Τώρα σε τούτη την περίεργη σιγή,

σ' αυτή την ομιχλώδη απόσταση

που αυξάνεται ολοένα,

στέκομαι έκπληκτη...μονολογώ...

πώς έπεσα έξω πάλι, αναρωτιέμαι...

Μα αλλάξανε ψυχή μου οι εποχές. 

Κοίτα τι κρύο κάνει 

στων ανθρώπων τις καρδιές!

Φουρτούνα άγρια σήκωσε...

κι ο άνεμος ουρλιάζει:

"Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;"

Μαρία Γασπαράτου