Έπεσα έξω...

Κοιτάς καμιά φορά,

αλλά δε βλέπεις..

Αχαρτογράφητοι οι τόποι της ψυχής

και στα τυφλά προχωράς,

παίρνοντας λάθος μονοπάτια...

κι όσο κι αν λεν 

πως όλα φαίνονται στα μάτια,

είναι και κάποια που έμαθαν

να κρύβονται καλά.

Σε ξεγελούν τα ψεύτικα χαμόγελα

και τα επιδέξια, 

με μία κάλπικη αθωότητα,

ντυμένα βλέμματα.

Ώσπου η ώρα έρχεται μοιραία

που η αλήθεια μπρος σου 

εκτίθεται γυμνή.

"Έπεσα έξω..." 

γι' άλλη μια φορά θα πεις..

και εκείνο πιο πολύ 

που απ' όλα σε πονάει,

δεν είναι τόσο που σε γέλασαν,

είναι που ακόμα δεν κατάφερες

να τη δαμάσεις την καρδιά σου,

έτσι ανόητα να μη δίνεται...

είναι που όσο αξίζει,

ακόμα μια φορά, 

δεν την προστάτεψες

και πάλι ψάχνεις

τα κομμάτια της να βρεις

σε δρόμους καρμανιόλες.

Μαρία Γασπαράτου