Σκόρπιες στιγμές

Λίγες εικόνες έχω μόνο φωτεινές...

μη νομίζεις...

σκόρπιες στιγμές τρυφερές...

κάποια δικά σου λόγια,

ανθάκια σπάνια, 

που μοσχοβόλαγαν στοργή

και μες στην εύθραυστη ψυχή μου,

άπλωναν ένα ακριβό άρωμα παραδείσου.

Σκόρπιες στιγμές βιαστικές...

τις έφερνε θαρρείς ο άνεμος 

από το πουθενά... 

και πριν καλά καλά τις αισθανθώ

τις έπαιρνε και πάλι πίσω...

μα ακόμα κι αν δεν κράταγαν πολύ,

καθώς είχανε πάνω τους ριγμένο,

το απροσδιόριστό σου νοιάξιμο, 

έλαμπαν ξάφνου από χαρά

τα παιδικά μου μάτια. 

Λίγες εικόνες έχω μόνο φωτεινές...

Πάνω στου χθες μου την άγονη γη,

φυτρώνουν σαν κρινάκια του Απρίλη,

κάθε φορά που σε θυμάμαι

κι έτσι απροσδόκητα, 

στης μνήμης μου τον βροχερό ουρανό,

ξαστερώνει.

Μαρία Γασπαράτου