"Μ' αεροπλάνα και βαπόρια"

 Αύγουστος και τότε...

Απογευματινό καφεδάκι... 

"Τα τραγούδια της παρέας" απ' το Δεύτερο...

"ξέρω τ' όνομά σου, την εικόνα σου 

και πάλι από την αρχή..."

κι απλωμένα στο τσίγκινο τραπεζάκι

του ασφυκτικά στενού μπαλκονιού

σχέδια μελλοντικά 

κι ανασφάλειες του παρόντος,

όνειρα παραταγμένα 

σαν παιδάκια του Δημοτικού

σε πρόβα για τη μεγάλη παρέλαση...

τα ψηλά μπροστά

τα χαμηλά πίσω...

ένας φίλος παλιός συντροφιά,

καλοπροαίρετος αποδέκτης

της πίκρας μας και της χαράς

τέντωνε πρόθυμα το φθαρμένο σχοινί

που ακροβατούσε πάνω του 

η τυφλή μας ελπίδα

και στο ράδιο τραγούδια...

"Μ' αεροπλάνα και βαπόρια..."

η μπάσα φωνή της Μπέλλου

μαχαιριά στην καρδιά...

Ποια τρένα, ποια βαπόρια, ποια αεροπλάνα

πήραν της νιότης μας τα "θέλω";

Πού τα πήγαν 

και χάθηκαν έτσι μάταια

σε ταξίδια χωρίς επιστροφή;

Μαρία Γασπαράτου