Μια γεύση πικρή

Έπεσε η νύχτα στην πόλη.

Πλοκάμια βεντούζες,
το σκοτάδι απλώνει,
ρουφάει απομεινάρια χαράς...
θαρρείς το οξυγόνο τελειώνει...
σ' ένα κρύο παγκάκι 

η γιορτή ξεψυχάει...
τίποτα ωραίο δεν κρατάει πολύ.
Φριχτά προδομένη
κοιμάται η πόλη.

Μετά από γέλια, τραγούδια, ευχές, 

πολύχρωμα φώτα,
μια απόκοσμη απλώνεται γύρω 

ερημιά.

Η μέρα ξανά θα χαράξει

κι εδώ όπως πάντα τα ίδια...

ξέχειλοι βρώμικοι κάδοι 

γεμάτοι σκουπίδια,
ξερά, μαραμένα, 

τρισάθλια δέντρα,
μ' ένα δυο ξεχασμένα στολίδια
κι όσα δίναν χαρά,
ακριβά μέχρι χθες,
πεταμένα και άχρηστα τώρα.
Απ' την ξέφρενη ετούτη γιορτή
μια γεύση πικρή
μου 'χει μείνει στο στόμα.
Πόση απαξίωση ξαφνικά...

Μαρία Γασπαράτου