Ένα σου γέλιο

 Απόψε κράτησα στα χέρια μου 

την άνοιξη.

Γέμισε η αγκαλιά μου

κόκκινες παπαρούνες.

Κρίνα λευκά, 

σε κάθε σκέψη μου 

σκόρπιζαν το άρωμά τους

και παραδείσια πουλιά, 

πέταγαν ξένοιαστα, 

πάνω απ' τους δρόμους 

της ψυχής.

Δεν ήταν ψέμα...

στ' αλήθεια την αντάμωσα 

την άνοιξη...

κι η πετρωμένη θάλασσα 

μιας στείρας προσμονής,

σάλεψε 

κάτω από ένα γελαστό,

λαμπροντυμένο ήλιο,

που πάνω της ακούμπαγε   

σαν τάματα χρυσά,

μηνύματα από σένα..

Όχι...δεν ήταν όνειρο...

μια ανάμνηση ήτανε απλώς

τα πάντα που άλλαξε

κι άνθισαν όλα

κι έγιναν ξάφνου φωτεινά ... 

Μια ανάμνηση έντονη...

ένα σου γέλιο από το χθες,

που το παρόν μου ζέστανε

και μαγικά κατάφερε, 

απ' του Γενάρη την καρδιά,

να διώξει το χειμώνα.

Μαρία Γασπαράτου