Φτηνές ομπρέλες

Βροχή στην πόλη...
Στα βρεγμένα στενά πεζοδρόμια
θριαμβεύει η εγκατάλειψη...
Στα υγρά πλακάκια καθρεφτίζεται
το  τρομακτικό πρόσωπο
της παρακμής...
Βουλιάζουμε όλοι
αγκαλιά μ' ένα σήμερα που μοιάζει
σάπια σανίδα σ' έναν
άγριο ωκεανό γεμάτο καρχαρίες...
Κι από πάνω ο ουρανός ανελέητος
βρέχει απειλές... ακυρώσεις...
ελεεινές συμβάσεις...
Σκυμμένα κεφάλια παντού...
Υποταγμένοι σε μια πραγματικότητα
που μας επέβαλλαν...
Καταρρακωμένοι...παραιτημένοι...
μόνοι...
Ανοιχτές ομπρέλες τα φριχτά παραμύθια...
εξασφαλίζουν μια πλαστή προστασία...
Μα της αλήθειας ο άνεμος
τις παρασέρνει... τις σπάει...
κι εμείς εκτεθειμένοι στον άγριο καιρό
συνειδητοποιούμε την πλάνη...
Πολλά χρόνια τώρα...
δε λέει να πάψει αυτή η βροχή...
Πολλά χρόνια τώρα...
κάτω απ' τις ίδιες φτηνές ομπρέλες...
τρομαγμένοι...
προσπαθούμε να επιβιώσουμε
σ' έναν κόσμο
όπου όλα είναι προδιαγεγραμμένα...
Πολλά χρόνια τώρα...
τίποτα δεν αλλάζει...
Ανίσχυροι οδηγούμαστε
σ' ένα τέλος που πλησιάζει...
Ο άνεμος της αλήθειας σαρωτικός...
αποκαλύπτει κίνητρα...
διαθέσεις... επιδιώξεις...
αποφάσεις...
που λειτουργούν υπογείως ερήμην μας...
Φτάνει πια...
Καλύτερα να σταθούμε κάτω απ' τη βροχή
χωρίς φτηνές ομπρέλες...
με χέρια ενωμένα...
με αναστημένα όνειρα...
με καινούριες ελπίδες...
Κι ίσως έτσι φοβηθεί ο ουρανός...
Ίσως έτσι σταματήσει η μπόρα...