Εκείνη η στιγμή

Ήταν εκείνη η στιγμή

που άβυσσος έγινε ανάμεσά μας 

η απόσταση

κι άπλωσε η νύχτα

ένα σωτήριο σκοτάδι,

να μην πληγώνονται άλλο τα μάτια,

το βλέμμα στο τίποτα επάνω

να γείρει...

να γιατρευτεί...

Από καιρό, καμπάνες σιωπής

χτυπούσαν 

πάνω απ' τις άδειες μέρες μας...

εύκολα σκέπαζε

ο δυνατός τους ήχος,

ανείπωτα λόγια και σκέψεις,

που σαν βέλη εκτόξευαν

εμπάθειες και μίση,

με ακρίβεια στοχεύοντας

τις ήδη σπασμένες ψυχές.

Κι έπειτα ήρθε η στιγμή

που αδιάφορα έγιναν όλα

κι ούτε θυμός πια

ούτε και λύπη

κι εμείς ούτε εχθροί

μα ούτε αγαπημένοι...

εκείνη η μοιραία στιγμή

που απλά

γίναμε ξένοι.

Μαρία Γασπαράτου