Θα ονειρευτώ και πάλι την Ανάσταση
σαν φως
που σχίζει τα οργισμένα σύννεφα,
τον φοβισμένο ήλιο
απ' τα βαριά δεσμά του ελευθερώνει
και σε μια ένωση ιερή μαζί του,
έρχεται...
και θα προσμένω
να μας αγγίξουν απαλά
οι χρυσαφιές αχτίδες του
με μια γλυκιά,
ντυμένη από αγάπη,
θέρμη,
να λιώσει ο πάγος
πάνω από των ελπίδων μας
τα κόκκινα λιβάδια,
να λυτρωθεί η άνοιξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου