Μικρά διαμαντάκια
οι παγωμένες στάλες
στα γυμνά κλαδιά,
με δάκρυα μοιάζουνε
που πέτρωσαν
προτού κυλήσουν,
σαν κάτι να μην άξιζε
μια τέτοια ευαισθησία.
Θαρρώ στο πλάι μου
συμπαραστάτης
πως είναι τούτος ο Δεκέμβρης.
Στο παγωμένο χέρι του
ναρκώνεται η λύπη
και πια
μέσα σε κύματα χαράς,
γιορταστικά θα ηχήσουν
μέσα μου,
των Χριστουγέννων,
οι πιο γλυκές κι ελπιδοφόρες
καμπανούλες.
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου