Το πιο ευάλωτο σημείο

Να θυμηθώ προσπαθώ...

πότε έμεινε αφύλαχτο 

το πιο ευάλωτο σημείο... 

ποιο χτύπημα βίαιο

έριξε κάποτε τα τείχη

και πια στο έλεος είναι 

των βάρβαρων επιδρομών...

Και πώς να χτίσω τώρα 

πες μου, 

γύρω από τα ερείπια; 

Να περιχαρακώσω τι;

Φωτιά και αίμα...

ένας κόσμος λαβωμένος...

χαμένα όλα φαντάζουν

κι ανεπανόρθωτα.

Κι αυτό το φως 

που αναβοσβήνει

-ελπίζω μια στιγμή 

κι έπειτα δεν ελπίζω-

σβήσ' το..

Απ' τη σαδιστική ελπίδα

που μ' εμπαίζει,

το απόλυτο σκοτάδι

προτιμώ.

Μαρία Γασπαράτου