Βίρα λοιπόν ψυχή μου

Πήρα το δρόμο πάλι...

αλήθεια δεν ξέρω για που...
μόνο να φύγω ήθελα,
τον άνεμο να νιώσω
να μου χαϊδεύει ξανά τα μαλλιά.
Κινώ για τη δική μου θάλασσα,
αυτή που κάποτε προδίδω
σαν με τραβούν τα φώτα
κάποιου πολυσύχναστου λιμανιού.
Ετσι κι αλλιώς δε μένω πουθενά για πολύ.
Είναι που πάντα μισούσα τις άγκυρες.
Είναι που πάντα αγαπούσα τις θάλασσες.
Βίρα λοιπόν ψυχή μου κι όπου μας βγάλει.

Μαρία Γασπαράτου