Λιγάκι ακόμα...

 Σ' απόσταση αναπνοής το καλοκαίρι...

ήδη στ' αυτιά μου ηχεί 

το πέταγμα των γλάρων

πάνω απ' τα ψαροκάικα,

του κύματος ο παφλασμός

στις χρυσοκέντητες ακτές,

το θρόισμα της βουκαμβίλιας 

στο τρυφερό φιλί του ανέμου,

των πλοίων τα σφυρίγματα

λίγο πριν δέσουν στην προβλήτα.

Βλέπω κιόλας το κάτασπρο νησί...

τις εκκλησιές 

με τους γαλάζιους τρούλους,

τα γραφικά πλακόστρωτα στενά,

τον ανεμόμυλο 

που σαν επίγειος άγγελος

με ανοιχτά φτερά κάθε φορά 

μας περιμένει στο λιμάνι

κι εμάς παντού μαζί

και γύρω θαύματα...

Σ' απόσταση αναπνοής το καλοκαίρι...

Να...

το χέρι μου απλώνω...

λιγάκι ακόμα

κι αγγίζω όπου να 'ναι τη χαρά.

Μαρία Γασπαράτου