Κοίτα πώς πέρασε ο καιρός...
Οι δρόμοι δείχνουνε μπροστά
το καλοκαίρι
κι η άνοιξη σαν κόρη όμορφη
που πόθησε πολύ ν' αγαπηθεί
αλλά δεν αγαπήθηκε,
ανέγγιχτη, αφίλητη, μονάχη,
άρχισε κιόλας
τις μυρωμένες της να ετοιμάζει
αποσκευές
και βιάζεται να φύγει.
Σαν όνειρο γλυκό... τι κρίμα...
που δεν πρόλαβε
στον ύπνο να τρυπώσει
ενός μικρού παιδιού,
αφού παράξενα γοργά
πέρασε η νύχτα
και πριν προλάβει καν να κοιμηθεί
ξημέρωσε.
Μαρία Γασπαράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου