Το κουτσό μου όνειρο

 Τολμούν ακόμα κάποιοι να ονειρεύονται...

ν' αφήνουν στο βλέμμα τους 

ένα κομμάτι ουρανό 

να χτίζει δρόμους για ταξίδια,

γέφυρες για λυτρωτικές επανασυνδέσεις,

τόπους για αναγκαίες μετοικίσεις. 

Τολμούν κάποιοι να παλεύουν με σύννεφα,

με καταιγιστικές βροχές,

να υπερασπίζονται τον ήλιο 

που δικαιωματικά τους ανήκει.

Δεν ξέρω πώς να τους χαρακτηρίσω αλήθεια...

γενναίους, αθώους, αφελείς, 

ευτυχισμένους ίσως;

Τι σημασία έχει; 

Κοιτώ το κουτσό μου όνειρο.

Τι έμεινε πια να ποντάρω πάνω του,

σε μια κούρσα σκληρή 

που δεν κάνουν χάρες σε κανένα;

Εκτός αγώνα θα το αφήσω.

Δε θα το σύρω σε ατέρμονους δρόμους.

Να μείνει έτσι ανεκπλήρωτο

μα αξιοπρεπές.

Να μου θυμίζει απλώς 

πως κάποτε κι εγώ υπήρξα

γενναία, αθώα, αφελής, 

ευτυχισμένη ίσως;

Τι σημασία έχει; 

Μαρία Γασπαράτου